تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان حمایت از بیماران چشمی آرپی و آدرس lpsk1348.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.
<-PollItems->
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
بازدید دیروز : 524
بازدید هفته : 432
بازدید ماه : 3462
بازدید کل : 168798
تعداد مطالب : 2020
تعداد نظرات : 4019
تعداد آنلاین : 2
...::::درمان‌های رایج بیماریهای چشمی::::...
امروزه با ورود دستگاه‌های جدید و پیشرفته در عرصه درمان بیماریهای چشم و دانش نوین چشم پزشکی، چندین راه مقابل بیماران قرار میگیرد که انتخاب یکی از آنها به عهده خودشان گذاشته می‌شود. اصلا چرا چشمانمان ضعیف می‌شود و بهترین راه برایمان کدام است؟
به گزارش"انجمن آرپی و اشتارگارت ایران - تی یلم"به نقل ازجام جم،دکتر رضا زارعی ابیانه فوق تخصص قرنیه و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران اظهار داشت:سه نوع عیوب انکساری وجود دارد:
دوربینی(هیپرمتروپی)، نزدیک بینی (مایوپی) و آستیگماتیسم که حد واسط این دو است. هر کدام از این سه عیب ممکن است از بدو تولد با کودک همراه شود یا در طول زمان به وجود آید. البته عوامل مستعد کننده در آن دخیل است، ولی در راس همه آنها ارث قرار دارد.
نزدیک بینی، دوربینی و آستیگماتیسم چیست؟
نزدیک بینی اختلالی است که در آن فرد، دور را تار ولی اشیای نزدیک را بخوبی می بیند و برعکس این حالت دوربینی است، یعنی اشیای دور واضح است و اشیای نزدیک مات.
اگر کره چشم را مانند یک لنز تصور کنیم، تمام اشیایی که در فاصله دور قرار دارند در کانون لنز یعنی ماکولای چشم تشکیل می شوند. چنانچه به هر دلیلی قطر قدامی ـ خلفی بزرگ یا کوچک شود تصویر دیگر نمی تواند روی نقطه ماکولا متمرکز شود. این تصویر ممکن است جلوتر یا عقب تر تشکیل شود یا این که فاقد کیفیت باشد به طوری که در دو محور مختلف با قدرت های مختلف تشکیل شود و قسمتی شفاف تر و قسمت دیگر مات تر دیده شود. در نزدیک بینی تصویر بی نهایت روی ماکولا نمی افتد، زیرا قطر قدامی خلفی چشم زیاد شده است و تصویر جلوتر از شبکیه می افتد. این حالت نزدیک بینی است و فرد دیگر نمی تواند اشیای دور را ببیند. در دوربینی عکس این اتفاق رخ می دهد، یعنی قطر قدامی خلفی چشم کمتر و تصویر بیرون از شبکیه ایجاد می شود. تحقیقات نشان داده،
بر اثر مطالعه زیاد و کار با کامپیوتر در طولانی مدت ممکن است نزدیک بینی ایجاد شود یا شدت یابد.
قرنیه چشم در حالت عادی دارای تحدب یکسانی است. اگر قطر قرنیه در جایی کمتر یا بیشتر باشد تصویر یک محور در شبکیه ایجاد می شود، ولی تصویر محور دیگر در جلو یا عقب شبکیه تشکیل می شود و فرد یک تصویر را در برخی نقاطش مات و در نقطه ای دیگر شفاف و واضح می بیند. این حالت آستیگمات نام دارد.
آیا در پیر چشمی هم چنین اتفاقی می افتد؟
در چشم همه ما قدرت تطابقی وجود داردکه این کار توسط عضلاتی در چشم انجام می شود که با انقباض آنها قطر قدامی خلفی بیشتر می شود و قدرت چشم نیز بالاتر می رود. این عضلات کمک می کند اجسام نزدیک را ببینیم، اما بعد از چهل سالگی این قدرت تطابق به مرور کاهش می یابد و به همین دلیل است که پس از چهل سالگی دیدن اشیای نزدیک با مشکل روبه رو می شود.
ضعیف شدن چشم تا چه زمانی ادامه می یابد و چگونه متوقف می شود؟
اگر ضعیف شدن چشم در کمتر از بیست سالگی اتفاق بیفتد اغلب در هجده تا بیست سالگی متوقف می شود. البته مسائلی مانند کارهای ریز و ظریف، کار با کامپیوتر و مطالعه طولانی مدت می تواند نزدیک بینی را بیشتر کند، اما چون رشد چشمی وجود دارد توقف را در بیست سالگی مشاهده می کنیم. البته در سال های اول تضعیف کمی سرعت وجود دارد، ولی بتدریج از سرعت کاسته و خودبه خود متوقف می شود.
اگر چشم دچار یکی از این عیوب شده باشد، بهترین درمان برای اصلاح آن چه می تواند باشد؟
سه درمان برای اصلاح عیوب انکساری وجود دارد. قدیمی ترین و ساده ترین روش عینک است. با معاینه بیمار، مقدار نمره واقعی تعیین شده، عینک مناسب برای بیمار ساخته می شود. یکی از روش های دیگر نیز لنز تماسی است. لنز نیز مانند عینک عمل می کند و معمولا لنز ها باید صبح گذاشته و موقع خواب نیز از چشم خارج شود و این یک اشکال عمده محسوب می شود، چون به عنوان یک جسم خارجی روی قرنیه قرار می گیرد. ممکن است عوامل محیطی روی آن تاثیر بگذارد و باعث خشکی چشم، عفونت و التهاب شود. جسم خارجی احتمال دارد تغییرات دائمی یا موقت روی چشم ایجاد کند.
پس می توان گفت لنز روش مناسبی برای اصلاح عیوب انکساری نیست؟
لنز چندان روش مناسبی نیست. نگهداری لنز ها کمی دشوار است بخصوص در هوای آلوده تهران و با وجود ذرات و اجسام خارجی در هوا امکان آلودگی آن بسیار زیاد است.
*درباره روش های جدیدتر مانند لیزر یا پی آرکی توضیح دهید*
این روش عیوب انکساری چشم را به طور دائم حل می کند. البته به سن، ضخامت قرنیه و تغییرات ایجاد شده در طول زمان بستگی دارد. اینجاست که باید پزشک با توجه به موارد گفته شده راه های پیشنهادی ارائه کند تا بیمار روشی را برگزیند، زیرا همه بیماران قادر نیستند از عینک استفاده کنند و حتی همه افراد را نمی توان لیزر کرد. البته لیزر روش خوبی محسوب می شود و نسبت به دیگر اعمال جراحی، کم خطرتر است.
لیزر و پی آرکی چه فرقی با هم دارند؟
اساس کار، استفاده از لیزر است. قرنیه تقریبا ضخامتی معادل 550 میکرون دارد (حدود نیم میلی متر). هنگام لیزیک یک فلپ از قرنیه را بلند و لیزر می کنیم و سپس قرنیه را به محل اصلی خود برمی گردانیم. بیمار بسرعت مرخص و فردای عمل نیز ویزیت می شود و خیلی زود فعالیت اجتماعی اش را از سر می گیرد، اما در پی آرکی، دیگر فلپ برداشته نمی شود و بعد از برداشتن اپیتلیوم، روی سطح قرنیه چشم لیزر می شود. البته بیماران سه تا پنج روز احساس درد دارند، ولی پس از آن بهبود می یابند.
کدام یک از این دو روش بر دیگری ارجحیت دارد؟
روش اول، دیگر انجام نمی شود. همان طور که گفته شده یک سوم قرنیه با لیزر برداشته می شود و در این حالت مقاومت قرنیه کمتر می شود ولی در پی آرکی این کار انجام نمی شود و لیزر در سطح قرنیه صورت می گیرد که روش ایمن تری است. تنها اشکال پی آرکی درد، قرمزی و مشکلات در مقابل نور است که با گذاشتن عینک های آفتابی، استفاده از مسکن یا استفاده از لنز های پوششی بهبود می یابد.
آیا با این روش ها می توان هر سه نوع عیب انکساری را اصلاح کرد؟
بله هر سه نوع عیب انکساری را می توان با این روش درمان کرد ولی لیزیک دیگر تقریبا انجام نمی شود، چون قرنیه را نازک می کند.
تا به حال مشکل جدی در استفاده از این روش ها دیده شده است؟
قطعا هر عمل جراحی ممکن است با عوارضی همراه باشد، اما عوارض متفاوت و در این نوع عمل ها بسیار پایین تر از سایر جراحی هاست. پی آرکی روشی دائمی و راحت است و بخصوص برای افرادی که قادر به استفاده از عینک نیستند، روش مناسبی محسوب می شود.
نظرات شما عزیزان:
